کایفوزیس (Kyphosis) یکی از انواع ناهجاری های ستون فقرات است که در آن ناحیه گردنی و یا ناحیه سینه‌ای (توراسیک) ستون فقرات به شکل غیرطبیعی خمیده می‌شود. این حالت می‌تواند به صورت مادرزادی یا اکتسابی پدید آید.

انواع کایفوزیس

۱. گیبوس دیفورمیتی

گیبوس دیفورمیتی (Gibbus deformity) یک نوع کایفوزیس است که معمولاً به دلیل عفونت استخوان و نفوذ آن به ستون فقرات ایجاد می‌شود. این حالت می‌تواند باعث شکل گرفتن یک قوز (گیبوس) در ناحیه سینه‌ای (توراسیک) شود. این نوع کایفوزیس معمولا به دلیل عفونت‌های استخوانی مانند توبرکولوز استخوان، عفونت مربوط به سیفیلیس، و یا عفونت‌های ایدز ایجاد می‌شود. درمان این حالت معمولا با مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و جراحی برای ترمیم ستون فقرات مشکل‌دار است.

۲. هایپرکایفوزیس:

هایپرکایفوزیس (Hyperkyphosis) یک نوع کایفوزیس است که در آن ستون فقرات پشتی خمیده است و قوس خمش در ناحیه سینه‌ای بسیار بزرگ شده است. این حالت معمولاً در بزرگسالان بالای ۶۰ سال با ضعف عضلات پشتی و کاهش استحکام استخوان‌ها ایجاد می‌شود. علائم هایپرکایفوزیس شامل خمیدگی پشت، درد، محدودیت حرکت و کاهش قدرت عضلات پشتی است. درمان هایپرکایفوزیس ممکن است شامل تمرینات فیزیکی، جراحی و یا استفاده از انواع داروها مانند بیسفوسفونات‌ها باشد.

۳. کایفوزیس مادرزادی:

کایفوزیس مادرزادی (Congenital Kyphosis) یک نوع کایفوزیس است که به دلیل خلل در رشد جنینی ایجاد می‌شود. در این نوع کایفوزیس، قوس خمش ستون فقرات در ناحیه سینه‌ای از بدو تولد وجود دارد و این حالت به دلیل خلل در رشد جنینی ایجاد می‌شود. علائم کایفوزیس مادرزادی می‌تواند شامل خمیدگی پشت، درد، فشار بر ریشه های عصبی و کاهش قدرت عضلات پشتی باشد. درمان این حالت ممکن است شامل تمرینات فیزیکی، جراحی و یا استفاده از انواع دستگاه‌های ارتوپدی مانند پشتیبان‌های کمکی باشد.

۴. بیماری شوئرمن:

بیماری شوئرمن (Scheuermann’s disease) یک نوع کایفوزیس است که در آن ستون فقرات پشتی در ناحیه سینه‌ای (توراسیک) به شکل خمیدهایپرتروفی شده است. این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی آغاز می‌شود و می‌تواند باعث خمیدگی پشت و درد در ناحیه سینه‌ای شود. علل بیماری شوئرمن نامشخص است، اما به نظر می‌رسد که عوامل ژنتیکی و یا عوامل محیطی مانند کمبود ویتامین‌ها و کمبود مواد معدنی می‌تواند نقش داشته باشد. درمان بیماری شوئرمن ممکن است شامل تمرینات فیزیکی، استفاده از دستگاه‌های ارتوپدی مانند پشتیبان‌های کمکی و یا در موارد شدیدتر جراحی باشد.

علت ایجاد کایفوزیس

1. تروما‌ها:
   تروماها یکی از علت‌های اصلی کایفوزیس هستند که می‌تواند به دلیل ضربه‌های مستقیم به ستون فقرات و یا ناحیه اطراف آن ایجاد شود. تروماهای شدید مانند حوادث خودرو، سقوط از ارتفاع و یا حوادث ورزشی می‌توانند باعث شکستگی استخوان‌ها و تغییر شکل ستون فقرات شوند.
2. پوکی استخوان:
   پوکی استخوان (Osteoporosis) یکی دیگر از علل ایجاد کایفوزیس است که معمولاً در بزرگسالان و پیرمردان رخ می‌دهد. در این بیماری، استحکام استخوان‌ها کاهش می‌یابد و در نتیجه ستون فقرات پشتی خمیده‌تر می‌شود. عواملی مانند کمبود کلسیم و ویتامین D، عدم تحرک و فعالیت بدنی، مصرف برخی داروها و افزایش سن می‌توانند باعث ایجاد پوکی استخوان و در نتیجه کایفوزیس شوند.
3. ضایعات توموری:
   ضایعات توموری یکی دیگر از علل کایفوزیس است که می‌تواند به دلیل وجود تومورهای بدخیم در ناحیه ستون فقرات ایجاد شود. تومورهای بدخیم می‌توانند باعث تخریب استخوان‌ها و تغییر شکل ستون فقرات شوند.
4. بیماری‌های عفونی:
   بیماری‌های عفونی مانند توبرکولوز استخوان، عفونت سیفیلیس، و عفونت‌های ایدز می‌توانند باعث ایجاد کایفوزیس شوند. این بیماری‌ها می‌توانند باعث تخریب استخوان‌ها و تغییر شکل ستون فقرات شوند.
5. بیماری‌های مادرزادی:
   بیماری‌های مادرزادی مانند کایفوزیس مادرزادی می‌توانند به دلیل خلل در رشد جنینی و تشکیل نامناسب ستون فقرات ایجاد شوند.
6. بیماری‌های روماتیسمی و التهابی:
   بیماری‌های روماتیسمی و التهابی مانند التهاب مفاصل، آرتریت روماتوئید، و سندرم بیش‌فعالی روده می‌تواند باعث تغییر شکل ستون فقرات و ایجاد کایفوزیس شوند.
7. بد نشستن و انحرافات ستون فقرات:
   بد نشستن و انحرافات ستون فقرات نیز می‌توانند در طولانی مدت باعث ایجاد کایفوزیس شوند. بد نشستن و عدم تحرک موجب ضعف عضلات پشتی و نحوه قرارگیری نادرست ستون فقرات می‌شود که در نتیجه می‌تواند به تغییر شکل و کایفوزیس منجر شود. همچنین، انحرافات ستون فقرات مانند اسکولیوز، کایفوز و لردوز نیز می‌توانند باعث تغییر شکل ستون فقرات و ایجاد کایفوزیس شوند.

علائم کایفوزیس

کایفوزیس یک بیماری است که معمولاً با تغییر شکل ستون فقرات همراه است. در این بیماری، ستون فقرات پشتی خمیده‌تر می‌شود که می‌تواند به علائم و نشانه‌های زیر منجر شود:

1. درد پشت:
   درد پشتی یکی از شایع‌ترین علائم کایفوزیس است. درد می‌تواند در ناحیه ستون فقرات و همچنین در ناحیه گردن، شانه و جلوی قفسه سینه رخ دهد.
2. خمیدگی ستون فقرات:
   تغییر شکل ستون فقرات باعث خمیدگی و انحنای بیشتر آن می‌شود که به صورت دائمی باقی می‌ماند.
3. محدودیت حرکت:
   کایفوزیس می‌تواند باعث محدودیت حرکت و افزایش سختی در ناحیه ستون فقرات شود.
4. تنگی نفس:
   در برخی از موارد، کایفوزیس می‌تواند باعث تنگی نفس و مشکل در تنفس شود.
5. خستگی و ضعف عضلانی:
   خستگی و ضعف عضلانی نیز می‌توانند باعث شده باشند که بیماران با کایفوزیس دشواری در انجام فعالیت‌های روزانه خود داشته باشند.
6. مشکلات گوارشی:
   در بعضی از موارد، کایفوزیس می‌تواند باعث مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، یبوست و یا اسهال شود.
7. ناتوانی در حرکت و راه رفتن:
   تغییر شکل ستون فقرات می‌تواند باعث ناتوانی در حرکت و راه رفتن شود، به خصوص در بیمارانی که بیماری در سنین پیری پیش‌آمده است.

عوارض کایفوزیس

عوارض کایفوزیس می‌توانند به شرح زیر باشند:

1. افزایش خطر شکستگی استخوان:
   کایفوزیس می‌تواند باعث کاهش استحکام استخوان‌ها شود، که منجر به افزایش خطر شکستگی استخوان می‌شود.
2. مشکلات تنفسی:
   تغییر شکل ستون فقرات می‌تواند باعث تنگی نفس، مشکل در تنفس و اختلال در عملکرد ریه‌ها شود.
3. مشکلات گوارشی:
   کایفوزیس می‌تواند باعث ایجاد مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، سوء هاضمه و تغییر در عادات روده‌ای شود.
4. درد و عدم راحتی:
   بیماران کایفوزیس ممکن است احساس درد و عدم راحتی در ناحیه پشت و گردن داشته باشند.
5. مشکلات قلبی:
   کایفوزیس می‌تواند باعث اختلال در عملکرد قلب شود و باعث افزایش خطر بروز بیماری‌های قلبی شود.
6. مشکلات ادراری:
   تغییر شکل ستون فقرات می‌تواند باعث ایجاد مشکلات ادراری مانند ناتوانی در کنترل دفع ادرار و یا عفونت ادراری شود.
7. اختلالات عصبی:
   بعضی از بیماران کایفوزیس ممکن است اختلالات عصبی داشته باشند که شامل تورم و درد در ناحیه گردن، اختلال در کنترل حرکات و حساسیت در ناحیه پایینی بدن است.
8. مشکلات روانی:
   بعضی از بیماران کایفوزیس ممکن است از اضطراب، افسردگی و مشکلات روانی دیگر رنج ببرند که ممکن است ناشی از تغییر شکل شدید ستون فقرات و اختلال در فعالیت روزانه آنها باشد.

نحوه تشخیص

راه‌های تشخیص کایفوزیس شامل معاینه فیزیکی، مشاهده بیمار، تست آدامز، معاینه دستی، حرکت، معاینه عصبی و تصویربرداری می‌شوند. در زیر به برخی از روش‌های تشخیص کایفوزیس اشاره شده است:

1. معاینه فیزیکی:
   در معاینه فیزیکی، پزشک شما علائم خاصی را بررسی می‌کند، شامل خمیدگی ستون فقرات، درد پشت، تغییر در حرکت و ناراحتی در ناحیه پشتی بدن شما.
2. مشاهده بیمار:
   پزشک شما ممکن است از شما بخواهد تا برای ارزیابی نحوه حرکت شما در حین راه رفتن، بلند کردن اشیاء و یا خم شدن، به مشاهده بیمار مبادرت کند.
3. تست آدامز:
   تست آدامز یک روش ساده برای تشخیص کایفوزیس است که در آن بیمار باید روی یک صندلی نشیند و پزشک با استفاده از فشار دادن روی ستون فقرات، تغییرات در حرکت و درد بیمار را بررسی می‌کند.
4. معاینه دستی:
   در معاینه دستی، پزشک شما با استفاده از دستان خود، ستون فقرات شما را بررسی می‌کند تا تغییر در شکل و ساختار ستون فقرات را بسنجد.
5. حرکت:
   حرکت و تغییرات در شکل ستون فقرات شما ممکن است با استفاده از تمرینات فیزیوتراپی و یا تمرینات حرکتی دیگر مانند یوگا و پیلاتس بررسی شوند.
6. معاینه عصبی:
   در معاینه عصبی، پزشک شما بررسی می‌کند که آیا اختلالات عصبی وجود دارد یا خیر، مانند تحریک شدن عصب‌ها، کاهش حساسیت و یا تحریک واکنش عضلانی.
7. تصویربرداری:
   تصویربرداری مانند اسکن X، اسکن MRI و یا CT-Scan می‌تواند به پزشک کمک کند تا تغییر شکل ستون فقرات را بررسی کند و شدت آن را بسنجد.

پیشگیری از کایفوزیس

به طور کلی، پیشگیری از کایفوزیس باید در دو مرحله صورت گیرد: پیشگیری از بروز بیماری و پیشگیری از تشدید بیماری. در زیر به برخی از راه‌های پیشگیری از کایفوزیس اشاره شده است:

1. پیشگیری از بروز بیماری:

• انجام تمرینات فیزیکی و ورزش های مرتبط با حفظ سلامتی ستون فقرات و عضلات پشتی
• رعایت تکنیک‌های صحیح برای برخورد با اشیاء سنگین
• رعایت یک موقعیت صحیح در حین نشستن و ایستادن
• انجام تمرینات اصلاحی برای بهبود قدرت و انعطاف پذیری عضلات پشتی
• انجام تمرینات استقامتی برای کاهش وزن و بهبود شرایط متابولیکی

1. پیشگیری از تشدید بیماری:

• استفاده از داروهای ضد التهابی و ضد درد برای کاهش التهاب و درد
• رعایت یک موقعیت صحیح در حین خوابیدن و به دست آوردن یک تخت مناسب برای حفظ سلامتی ستون فقرات و عضلات پشتی
• استفاده از کمربند و کفش‌های مناسب برای حفظ سلامتی ستون فقرات و کمک به حفظ تعادل و استحکام بدن
• استفاده از روش‌های پاسخ به استرس مانند ماساژ، تمرینات تنفسی و یوگا برای کاهش استرس و روانی بودن بیمار
• درمان بیماری‌های مرتبط با کایفوزیس مانند آرتروز و آنکیلوزینگ سپینال برای کاهش تشدید کایفوزیس

درمان کایفوزیس

راه‌های درمان کایفوزیس ممکن است شامل ترکیبی از روش‌های غیر جراحی و جراحی باشد، بسته به نوع و شدت بیماری و وضعیت بیمار. در زیر به برخی از روش‌های درمان کایفوزیس اشاره شده است:

1. تمرینات فیزیوتراپی:
   تمرینات فیزیوتراپی مانند تمرینات استقامتی، تمرینات اصلاحی و تمرینات انعطاف‌پذیری می‌تواند به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات پشتی و ستون فقرات کمک کند. این تمرینات ممکن است باعث بهبود وضعیت بیمار شوند و در برخی موارد می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند.
2. داروها:
   داروها مانند ضد درد‌ها، ضد التهاب‌ها، مسکن عضلانی و داروهای ضد اسپاسم می‌توانند به کاهش درد و التهاب ستون فقرات کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تعدیل‌کننده روی شناخت و داروهای ضد اضطراب نیز ممکن است به کاهش تنش و استرس در بیماران کایفوزیس کمک کنند.
3. روش‌های تسکین درد:
   روش‌های تسکین درد مانند ماساژ، ترکیبات گیاهی، تزریقات موضعی و یا داروهای مسکن موضعی می‌توانند به کاهش درد پشت و ستون فقرات کمک کنند.

درمان با جراحی

جراحی کایفوزیس معمولاً در صورتی انجام می‌شود که بیماری به مرحله شدیدی رسیده باشد و روش‌های درمانی غیرجراحی نتوانسته باشد بهبودی را برای بیمار به ارمغان بیاورد. در این موارد، جراحی می‌تواند بهبودی قابل توجهی در علائم و کیفیت زندگی بیمار ایجاد کند.

برخی از روش‌های جراحی کایفوزیس عبارتند از:

1. فیوژن ستون فقرات (Spinal fusion):
   در این روش، دو یا چند استخوان ستون فقرات که در محل کایفوزیس قرار دارند، به هم متصل می‌شوند. این روش به کاهش درد، بهبود عملکرد و استحکام ستون فقرات کمک می‌کند.
2. استفاده از دستگاه‌های فلزی (Metallic implants):
   در این روش، از دستگاه‌های فلزی مانند پیچ‌ها، پلاک‌ها و میله‌ها برای تثبیت استخوان‌های ستون فقرات استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها کمک می‌کنند تا استخوان‌ها به خوبی متصل شوند و به کاهش درد و بهبود عملکرد بیمار کمک می‌کنند.
3. جایگزینی ستون فقرات (Vertebral replacement):
   در این روش، ستون فقراتی که در محل کایفوزیس قرار دارد، با یک ستون فقرات مصنوعی جایگزین می‌شود. این روش به کاهش درد، بهبود عملکرد و استحکام ستون فقرات کمک می‌کند.

مدت زمان نیازمند برای بازگشت به فعالیت‌های روزمره پس از جراحی به میزان عملیات و وضعیت بیمار بستگی دارد. با این حال، معمولاً بیماران پس از جراحی باید حداقل چند هفته تا چند ماه از فعالیت‌های سنگین ورزشی یا شغلی خودداری کنند. به علاوه، برای اطمینان از موفقیت جراحی و پیشگیری از بازگشت بیماری، باید برنامه‌ی تمرینات فیزیوتراپی را به دقت دنبال کرد.

استفاده از بریس

بریس‌های مربوط به کایفوزیس، تجهیزات پشتیبانی هستند که به بیماران کمک می‌کنند تا پس از جراحی کایفوزیس استحکام دهی و بهبودی سریع‌تری را تجربه کنند. برخی از بریس‌های مربوط به کایفوزیس عبارتند از:

1. کمربند پشتیبانی:
   این نوع بریس‌ها برای حمایت از استحکام ستون فقرات و کاهش درد پس از جراحی کایفوزیس استفاده می‌شوند. کمربند پشتیبانی به عنوان یک پوشش محافظ برای محل جراحی عمل می کند و به بیمار کمک می کند تا در زمان شفا پیدا کردن بیشترین امکانات تحرکی نیز ایمن باشد.
2. بریس های گردنی:
   این نوع بریس‌ها برای پشتیبانی از گردن و دستگاه عصبی در ستون فقرات استفاده می‌شوند. بریس های گردنی به عنوان پشتیبان و جلوگیری از حرکت نامناسب و بیش از حد گردن هنگامی که بیمار به خود باز می‌گردد، مفید هستند.
3. بریس های شانه:
   این نوع بریس‌ها برای پشتیبانی از شانه و حفظ استحکام ستون فقرات استفاده می‌شوند. بریس های شانه به عنوان پشتیبانی برای شانه و کمک به جلوگیری از حرکت نامناسب در زمان شفا پس از جراحی کایفوزیس، مفید هستند.
4. بریس‌های جانبی:
   این نوع بریس‌ها برای پشتیبانی از استحکام ستون فقرات در بخش‌های جانبی استفاده می‌شوند. بریس‌های جانبی به عنوان پشتیبانی برای بخش‌های جانبی و کمک به جلوگیری از حرکت نامناسب در زمان شفا پس از جراحی کایفوزیس مفید هستند.

بسته به نوع عمل جراحی کایفوزیس و وضعیت بیمار، پزشک معالج می‌تواند نوع مناسب بریس را به بیمار تجویز کند. همچنین، برای استفاده بهینه از بریس، باید دستورالعمل‌های استفاده و نگهداری را به دقت دنبال کرد.

سندروم تورت (Tourette Syndrome) یک اختلال عصبی است که باعث بروز تیک‌های ناخواسته در عضلات و حرکات بدنی می‌شود. این اختلال در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌شود و در بیشتر موارد در کودکی شروع می‌شود، اما ممکن است در سنین بالاتر نیز شروع شود.

تیک چیست

تیک‌ها به عنوان یک اختلال عصبی، کشش، حرکات یا صداهای ناگهانی هستند که فرد به طور ناخواسته و بیش از حد انجام می دهد. تیک‌ها ممکن است در کودکی شروع شده و در طول زمان کمی تغییر کنند، اما در بعضی موارد تیک‌ها تا دوران بزرگسالی نیز ادامه دارد.

انواع تیک

۱. تیک‌های حرکتی:

این تیک‌ها شامل حرکات بدنی هستند که شامل کوفتگی، چرخش سر، جابجایی دست و پا، پریدن و زمزمه کردن هستند.

۲. تیک‌های صوتی:

این تیک‌ها شامل صداهای ناخواسته مانند کوفتگی، سر و صدای ترقه، صدای خنده و گریه هستند.

۳. تیک‌های ساده:

این تیک‌ها شامل حرکات و صداهای ساده هستند که معمولاً تنها یک حرکت یا صدا هستند، مانند کوفتگی، شلیک انگشتان و …

۴. تیک‌های پیچیده:

این تیک‌ها شامل حرکات و صداهای پیچیده‌تری هستند که ممکن است شامل ترقه، ضربه خوردن به چیزی، پریدن و گفتن کلماتی نامفهوم باشد.

تیک های حرکتی ساده

۱. چشمک زدن:

این تیک شامل حرکت چشمک زدن است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۲. نگاه ناگهانی به اطراف:

این تیک شامل نگاه به سمت یک جهت خاص و ناگهانی است که ممکن است با حرکات سر و گردن همراه باشد.

۳. بیرون آوردن زبان از دهان:

این تیک شامل حرکت بیرون آوردن زبان از دهان و به سمت بیرون کشیدن آن است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۴. انقباض بینی:

این تیک شامل حرکت انقباض بینی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۵. حرکات دهان:

این تیک شامل حرکات دهان است که ممکن است شامل گشاد کردن دهان، جابجایی لب‌ها و حرکات دیگر باشد.

۶. تکان دادن سر:

این تیک شامل حرکت تکان دادن سر به سمت چپ و راست و بالا و پایین است.

۷. بالا انداختن شانه:

این تیک شامل حرکت بالا انداختن شانه و سپس پایین آوردن آن است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

تیک های حرکتی پیچیده

۱. بوییدن یا لمس اشیاء:

این تیک شامل حرکت بوییدن یا لمس کردن اشیاء با دست‌ها، پاها یا دهان است. ممکن است فرد با انجام این حرکت‌ها احساس رضایت و آرامش کند.

۲. انجام حرکات و حالات زشت:

این تیک شامل انجام حرکات و حالاتی است که به نظر زشت و نامناسب می‌آیند، مانند بلعیدن بیش از حد، خم شدن بدن، چکش زدن سر، گرفتن دست‌ها به صورت غیرطبیعی و …

۳. خم شدن یا چرخاندن بدن:

این تیک شامل حرکات خم شدن یا چرخاندن بدن است که ممکن است شامل خم شدن یا چرخاندن پایین تا بالا باشد.

۴. راه رفتن با الگوهای خاص:

این تیک شامل رفتن با الگوهای خاص است، مانند پریدن، پاشیدن، راه رفتن به طور مشخص و …

۵. پریدن:

این تیک شامل حرکت پریدن به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است با حرکات دست و پا همراه باشد.

تیک های صوتی ساده

باید توجه داشت که تیک‌های صوتی ساده ممکن است به صورت جداگانه و یا همراه با تیک‌های حرکتی در فرد مشاهده شوند.

۱. سکسکه کردن:

این تیک شامل تکرار سکسکه کردن به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۲. زیر لب صدای مشابه غرغر کردن ایجاد نمودن:

این تیک شامل ایجاد صدایی شبیه به غرغر کردن در زیر لب به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۳. سرفه کردن:

این تیک شامل تکرار سرفه کردن به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۴. صاف کردن گلو:

این تیک شامل تکرار صدای صاف کردن گلو به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

۵. پارس کردن:

این تیک شامل تکرار صدای پارس کردن به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود.

تیک های آوایی پیچیده

۱. تکرار کلمات یا عبارات خود:

این تیک شامل تکرار کلمات یا عبارات خود به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود. فرد ممکن است احساس نیاز به تکرار کلمات یا عبارات خود داشته باشد تا اطمینان حاصل کند که همه چیز درست است.

۲. تکرار کلمات یا عبارات دیگران:

این تیک شامل تکرار کلمات یا عبارات دیگران به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود. فرد ممکن است این کار را به دلیل نیاز به اطمینان از درک صحیح خود و یا به دلیل تنش و استرس انجام دهد.

۳. استفاده از کلمات زشت:

این تیک شامل استفاده از کلمات زشت، نا متعارف و غیر قابل قبول به صورت ناگهانی و بی‌اشتهایی است که ممکن است چندین بار پشت سر هم انجام شود. فرد ممکن است این کار را به دلیل نیاز به تأکید بر احساسات خود و یا به دلیل تنش و استرس انجام دهد.

علائم سندروم تورت

سندروم تورت یا تورتیکولیس به عنوان یکی از اختلالات عصبی، با تیک‌های حرکتی و صوتی همراه است. علائم اصلی سندروم تورت تیک‌های حرکتی هستند که ممکن است شامل چرخش و جابجایی سر، کوفتگی، جابجایی دست و پا، پریدن و یا تکان دادن بدن باشد. همچنین، تیک‌های صوتی نیز می‌توانند شامل کوفتگی، صدای ترقه، صدای خنده و گریه و دیگر صداهای ناخواسته باشند. علائم سندروم تورت ممکن است در سنین مختلف شروع شود، اما معمولاً از ۵ تا ۱۰ سالگی کودک شروع می‌شود.

نحوه تشخیص

۱. مصاحبه بالینی:

در این مرحله، پزشک با بیمار صحبت می‌کند و تاریخچه حال بیمار را گرفته و نشانه‌ها و علایم را بررسی می‌کند.

۲. بررسی جسمی:

پزشک ممکن است برای شناسایی هر نوع علامتی که ممکن است با سندرم تورت مرتبط باشد، از بیمار معاینه کند. این شامل بررسی چشم‌ها، صورت، گردن و دستگاه عصبی است.

۳. آزمایش‌های پزشکی:

پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را تجویز کند تا مشکلات دیگری که ممکن است با سندرم تورت همراه باشند، شامل مشکلات عصبی دیگر، ناعادلانه ایمنی و عفونت‌های عصبی را بررسی کند.

۴. آزمایش‌های تصویربرداری:

پزشک ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری مانند اسکن MRI برای بررسی ساختار و عملکرد مغز و سایر اجزاء مرتبط با سندرم تورت استفاده کند.

۵. تشخیص دیگر:

بعضی از علائم سندرم تورت ممکن است با بیماری‌های دیگر مانند بیماری پارکینسون، بیماری هنتینگتون و بیماری ویلسون همراه باشند. بنابراین، پزشک باید برای اطمینان از تشخیص درست، ممکن است بررسی‌های دیگری نیز انجام دهد.

درمان

۱. داروها:

برخی داروها مانند آنتی‌کولینرژیک‌ها و آنتی‌تیک‌ها ممکن است به درمان سندرم تورت کمک کنند. این داروها به عنوان یک درمان اولیه در نظر گرفته می‌شوند و می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند.

۱. هالوپریدول (هالدول):

هالوپریدول یک داروی ضدپیشگیری اختلالات حرکتی است که ممکن است در درمان سندرم تورت کمک کند. این دارو به عنوان یک آنتی‌پسیکوتیک (ضد روانپریشی) عمل می‌کند و با کنترل سیستم عصبی مرکزی می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کند.

۲. آریپیپرازول (ابیلیفای):

آریپیپرازول نیز یک داروی ضدپیشگیری اختلالات حرکتی است که ممکن است در درمان سندرم تورت کمک کند. این دارو به عنوان یک آنتی‌پسیکوتیک عمل می‌کند و می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کند.

۳. ریسپریدون (ریسپردال):

ریسپریدون یک داروی ضدپیشگیری اختلالات حرکتی است که ممکن است در درمان سندرم تورت کمک کند. این دارو به عنوان یک آنتی‌پسیکوتیک عمل می‌کند و می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کند.

۴. بوتاکس:

بوتاکس یک داروی درمانی است که با تزریق به عضلات مورد نظر، می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کند. این دارو با مسدود کردن ارتباط بین عصب و عضله، می‌تواند به کنترل علائم سندرم تورت کمک کند.

۵. ریتالین:

ریتالین یک داروی تحریک کننده سیستم عصبی مرکزی است که به عنوان درمان مکمل در درمان سندرم تورت ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این دارو با افزایش سطح دوپامین در مغز، می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته کمک کند.

۶. کلونیدین:

کلونیدین یک داروی ضدانعقادی است که به عنوان درمان مکمل در درمان سندرم تورت ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این دارو با کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی، می‌تواند به کنترل حرکات ناخواسته کمک کند.

۷. توپاماکس:

توپاماکس یک داروی ضدصرع است که به عنوان درمان مکمل در درمان سندرم تورت ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این دارو با کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی، می‌تواند به کنترل حرکات ناخواسته کمک کند. این دارو به عنوان یک آنتی‌تیک (دارویی که اثراتی روی عصب‌های مختلف دارد) عمل می‌کند و با کاهش فعالیت عصبی، می‌تواند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کند.

۲. فیزیوتراپی:

تمرینات فیزیکی و تحرک درمانی می‌تواند به درمان سندرم تورت کمک کند. تمرینات قوی‌کننده عضلات صورت و گردن و ماساژ ممکن است به عنوان درمان مکمل مفید باشد.

۳. تحرک درمانی و روان‌درمانی:

تحرک درمانی مانند تکنیک‌های آموزشی تنفس می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. همچنین، روان‌درمانی ممکن است به عنوان درمان مکمل درمان سندرم تورت مؤثر باشد.

۴. عمل جراحی:

در موارد شدید و ناپایدار، عمل جراحی ممکن است به عنوان یک راه حل آخر در نظر گرفته شود. در این روش، عضلاتی که باعث حرکات ناخواسته می‌شوند، بریده می‌شوند.

۵. درمان بیماری اصلی:

اگر سندرم تورت ناشی از بیماری اصلی مانند بیماری پارکینسون یا بیماری هنتینگتون باشد، درمان بیماری اصلی می‌تواند به درمان سندرم تورت کمک کند.

درمان با طب سنتی

۱. گیاهان دارویی:

برخی گیاهان دارویی مانند گل گاوزبان، گون، زنیان و زیره سیاه ممکن است به درمان سندرم تورت کمک کنند. این گیاهان دارای خواص ضد التهابی و ضد تشنج هستند و می‌توانند به کاهش حرکات ناخواسته در صورت و گردن کمک کنند.

۲. ماساژ:

ماساژ محلی در مناطقی که حرکات ناخواسته رخ می‌دهد می‌تواند به کاهش علائم سندرم تورت کمک کند. این روش می‌تواند باعث تسکین و رفع تنش عضلات شود.

۳. تغذیه سالم:

تغذیه سالم و متعادل می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم عصبی کمک کند و در کاهش علائم سندرم تورت مؤثر باشد. مصرف مواد غذاییی مانند میوه‌ها، سبزیجات، ماهی و مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم عصبی کمک کند.

مشاوره با پزشک متخصص طب سنتی در خصوص درمان سندرم تورت با روش‌های طب سنتی بسیار مهم است. همچنین لازم است توجه شود که درمان سندرم تورت با طب سنتی نباید به عنوان جایگزین درمان‌های پزشکی مدرن استفاده شود و باید تحتما با مشورت پزشک متخصص و تحت نظارت وی انجام شود.